Een zilveren ring
omknelt haar oude vinger
ter herinnering.
Mijn haar wordt al grijs,
zei de hoogbejaarde vrouw:
kleur het maar zilver.
Opgenomen in de bundel ‘In de zilverkast’ naar aanleiding van het 25 jarig bestaan van de kern in Wilrijk.
Liefhebbers kunnen de bundel aanschaffen via : http://www.haiku.be
Hij ligt op de loer,
hijgend bijna smachtend
op zoek naar een prooi.
Woorden ten looi
versnipperd tot hooi.
Als voer
schrokt hij ze binnen,
verliest zijn zinnen,
het geletterde moordend
Hij ligt op de loer
met zijn loensend oog
speurend naar zijn buit.
Beeld en geluid
opgevreten met haar en huid.
Zelfs de ajour
wordt van licht beroofd,
onverbiddelijk gedoofd
door een gewaand agoog.
Hij ligt op de loer
consistent en secuur
in zijn jacht op nieuw aas.
Het idee herleid tot waas,
creatie verstikt in gaas,
in retour
gestuurd en verbannen.
Via de stromannen
loert Meneer Censuur.
Ny.
Bij het oprijden van de parking word je quasi onmiddellijk gecharmeerd door de uitstraling van dit kleine Grimbergse vliegveld. De geschiedenis die er aan verbonden is vibreert door de lucht en wordt beaamd door de twee indrukwekkende, ronde loodsen die nu pleziervliegtuigen herbergen. Na een hartelijke ontmoeting met de piloot, begeleidt hij je in de richting van de hangars waar je dit architecturaal kunstwerk van binnen kan bewonderen. De immens grote poorten worden, met de nodige mankracht, handmatig opengeschoven waarna de piloot aan de gebruikelijke controle van het toestel begint. Alles wordt grondig nagekeken: de kleppen, de talloze meterstanden, het oliepeil en de brandstoftank. Het wordt allemaal netjes bijgehouden in een logboek. Wanneer de Cessna 172SP klaar blijkt voor een volgende vlucht, wordt hij met een stang manueel de hal uitgetrokken en breekt het moment aan waarop je kan instappen. De motor wordt gestart, de gordels vastgeklikt en de headsets opgezet. Communicatie kan vanaf nu enkel via de koptelefoons en je waant je algauw een echte copiloot. Terwijl de piloot koers zet naar de startbaan vraagt hij toestemming om op te stijgen. Het vliegtuig begint gestaag in snelheid toe te nemen en de adrenaline begint door je aderen te stromen. En dan voel je hoe het toestel van de grond gelicht wordt, de wolken naderen en alles wat zich op de grond bevindt, verwijdert zich met de minuut verder en verder van je. De wereld onder je verandert in een prachtige maquette waar jij de luxe van hebt om hem vanuit vogelperspectief te aanschouwen en zelfs vast te leggen met een camera. Om het luchtruim van Grimbergen te verlaten en dat van bijvoorbeeld Antwerpen binnen te vliegen moet wederom toestemming gevraagd worden, dit alles gebeurt in het Engels. Het is werkelijk een unieke belevenis om op 1500 voet hoogte boven je eigen woongebied te kunnen vliegen. Je speurt het landschap voortdurend af naar herkenningspunten en ontdekt nieuwe inzichten over de ligging van de door jouw vertrouwde plaatsen. Tijdens de vlucht wijst de piloot je ook op alle bezienswaardigheden en beantwoordt hij al je vragen. Bij het weerkeren naar de luchthaven kan je in de verte het Koning Boudewijnstadion en het Atomium duidelijk zien liggen en bij helder weer zelfs de zee. Na een luchtdoop van om en bij een uur, vliegt de piloot weer in de richting van de landingsstrook. Hij maakt radiocontact en bij groen licht laat hij het toestel langzaam dalen, terwijl de kracht van de motoren afneemt. Het landen is een spannende ervaring en je hebt de neiging te applaudisseren eens het vliegtuig over de baan rolt. De motor wordt weer aangeslagen en de Cessna wordt richting vliegtuigloods gestuurd. Het nakijken van de meters, waarvan de cijfers weer in het logboek genoteerd worden, herhaalt zich en na dit aangename avontuur kan iedereen nagenieten in de gezellige kantine van het recreatiedomein.
Kriebelt het bij jou ook om eens een doopvlucht te maken of een vlucht cadeau te geven? Dat kan voor 50 € pp/uur ! Voor verdere info kan contact opgenomen worden met uw piloot van dienst:
Gert Verhoeven
verhoeven.degreef@telenet.be
Sometimes we all feel lost and alone
feeling the need to turn our hearts into stone
trying to make peace with the silence we found
pretending we can’t see nor hear a sound
Sometimes sadness runs through our veins
tears hiding waiting to cry like moesson rains
this silence has never before been so loud
these feelings of despair shouldn’t be allowed
Not a single word or sentence can even be said
to sooth these feelings of loss… to help forget
maybe a blink of understanding uniting us this day
can blow a little of this silence we share away
And then when the moment’s too long
and all this grief inside is too strong
we always have sweet memories to rely on
to pick us up in a whisper and help us along
This silence is so hard to accept
in my heart forever you will be kept
sleep in peace now my beloved friend
someday soon the silence will end
Ny.
Aquarel : OnlyMie
gepubliceerd in nr 2 van Po-ezine
Lenteroos
Als een verwelkende roos
ontdaan van haar gewaad,
blijft zij achter, naakt en broos.
Blaadje bij blaadje dwarrelt zij neer,
gerijpte tijd die loslaat,
de geboorte van een ommekeer.
Het frisse groen uitgeput vertreden,
sijpelend sap dat haar verlaat,
de verdorring plots ingetreden.
Slechts in doornen getooid,
de prik intens gehaat,
liggen de blaadjes om haar heen verstrooid.
Haar schoonheid eens geëerd,
maar zoals het vergaat,
nu louter als afzichtelijk geweerd.
Een knip van de tuinschaar.
Wie staat paraat?
Daar vervangen reeds de jonge knopjes haar.
Ny.
Aquarel OnlyMie
The light green grass lays so sweet
As a natural carpet below my feet
The deep blue sky raising above me as a ceiling
Couldn’t even describe my precious feeling
Twiddling little birds singing an unknown song
I have awaited this lovely moment for so long
Draped in fine linen of purity and white
I’m embraced by the sun with the warmth of her light
Covered in the softness of tiny pink flowers
Perfumed in the loveliness of April spring showers
Adorn with satin pearls of graciousness
My heart overflows like the river of happiness
For now I walk into your life for eternity
By sealing our love in matrimony
Ny.
aquarel OnlyMie
Dreamcatcher
handmade beads and light feathers
strings and the bison’s strong leather
keep watch over my baby tonight
please don’t let him out of your sight
I kiss you goodnight on each lid of your eyes
my little warrior sleep until the sun does arise
your face is so peaceful as you slowly doze off
nothing’s so strong as the proud fathers love
Ref:
no bad dreams will ever come your way
I’m your dream catcher forever and a day
sliding off this soft black eagle’s feather
your dreams give peace and joy together
yellow and red keeping you warm like fire
purity of white fulfilling your every desire
good fortune flowing like the blue of a river
all the earths colors paint you a safe shelter
Ref:
no bad dreams will ever come your way
I’m your dream catcher forever and a day
sliding off this soft black eagle’s feather
your dreams give peace and joy together
bridge:
the dream catcher’s not meant to last forever they say
the willow does parish and fall apart some day
the boy becomes a man at the age of wonderment
but the strong father’s love will last until the end
Ref:
no bad dreams will ever come your way
I’m your dream catcher forever and a day
sliding off this soft black eagle’s feather
your dreams give peace and joy together
http://www.greatamericansong.com
Het meest sexy Nederlands woord volgens stand-upcomedian John Fealey: ‘Zakje.’ Het hangt er natuurlijk vanaf in welke context je het ‘zakje’ bekijkt. Mijn ervaring ermee is alles behalve sexy.
Iedereen heeft er wel ergens eentje staan in huis waar het zakje in moet, en naar alle waarschijnlijkheid ontbreekt het vast niet in de keuken. Misschien onder de gootsteen achter een gesloten deur of ergens zo ver mogelijk uit het zicht in een hoek. Ja, je kan er niet omheen, het is een noodzakelijk kwaad in huis, om nog maar te zwijgen over de onwelkome gasten die het kan herbergen en vervelende geurtjes die eruit kunnen opstijgen. Die geuren op hun beurt helpen je dan wel weer te realiseren dat de zak dringend aan vervanging toe is.
Ik heb al alle vormen en maten uitgeprobeerd van aangekochte pedaalemmer zakken tot wegwerp draagtasjes van de supermarkt en kom steeds tot dezelfde conclusie : de ideale zak voor de afvalemmer bestaat niet. De zakken passen er nooit in, als je ze over de rand probeert te trekken dan scheuren ze vast, trek je ze er niet over dan beland alle denkbare smurrie tussen de rand en de vuilzak. Wanneer hij eenmaal vol met rotzooi gepropt zit (waar je uiteindelijk blij mee bent vanaf te zijn) weigert de zak pertinent de afvalemmer te verlaten alsof hij zich met onzichtbare tentakels heeft vastgezogen aan de zijkant. Hoe je er ook aan trekt en sleurt, de kans dat heel je vloer onder het vuil terecht komt is groter dan dat je het zakje er heel uit krijgt. De beste oplossing is vaak gewoon met het afvalbakje naar buiten te gaan en hem uit te kieperen boven de grijze bak. Kloppen op de bodem kan een hulp zijn, maar ik waarschuw je, soms kan je het bakje wel een pandoering op z’n kont geven van meer dan vijf minuten vooraleer de zak zich geeft en loslaat.
Wat is trouwens het doel van de zak in de afvalemmer? De emmer proper houden natuurlijk. Wel, dat is mij nog nooit overkomen. Je zou op z’n minst verwachten dat het zakje ‘afval dicht’ is en de moeite zou doen om z’n taak zo goed mogelijk te verrichten, maar nee hoor. Misschien is het wel een stil protest, een dankbare opdracht is het natuurlijk niet om jezelf te moeten voeden met andermans rommel. Gaten en scheuren zijn gewoonweg onvermijdelijk en laten dan ook hun sporen na op de bodem van de afvalbak. Je vraagt je af hoe die kleverige brij die niet te definiëren valt daar terecht gekomen is en er rest je niets dan het spul te lijf te gaan met een schuurspons.
Wat me nog het meest verbaasd is hoe smerig het deksel wel niet wordt van de vuilbak. Het lijkt wel alsof het als schild dient om de denkbeeldige afval spuwende draak die midden in je afvalemmer huist tegen te gaan. Vandaar de pedaalafvalemmer, je drukt met je voet het pedaal in (waarbij het binnenmechanisme ongetwijfeld verantwoordelijk gesteld kan worden voor wederom een scheur bij in je zak) en je hoeft het deksel niet aan te raken met je hand. Een alternatief is de automatische vuilnisemmer met sensor – opent zonder aanraken, voor een betere hygiëne – het enige nadeel is dat telkens je er voorbij loopt je onnodig met zijn slechte adem geconfronteerd wordt omdat z’n bek open en dicht klapt dankzij het uiterst (over)gevoelig infraroodsysteem.
In onze oververzadigde consumptiemaatschappij kan je elk denkbaar model van afvalemmer vinden zelfs aangepast aan je eigen stijl, smaak en niet te vergeten je portemonnee. Hoe ver je er in wil gaan heb je nog steeds zelf in de hand, maar of het verschil maakt op het praktische aspect ervan?
Aan de koppigheid van de zakjes doet het in ieder geval geen afbreuk, welk systeem je ook verkiest.
Ik denk, dus
ik ben
Mindfulness
ik train
mijn brein
dit is Chinees
weet ik
Zijn mooi gebruinde hand verdween even in de binnenzak van zijn vest. Hij nam de pen eruit en met zijn slanke doch zeer mannelijke vingers haalde hij met een klik de dop eraf en plaatste hem op de achterkant er weer op. Hij nam hem losjes in zijn hand en liet de pen toe zich te nestelen tussen zijn duim en wijsvinger. Het was alsof er een diepe band tussen de pen en zijn hand bestond, een intiem ritueel waarin alleen zij twee betrokken waren. Net wanneer de punt het papier bijna raakte verstevigde zijn greep iets, niet teveel, maar net genoeg om de pen beter in balans te houden en met een bijna gracieuze beweging, als in een sierlijke dans, liet hij hem over het papier glijden. De druk die uitgeoefend werd leek exact afgemeten waardoor de inkt zich in de juiste hoeveelheid vermengde met de korrel van het ruwe papier en in perfecte harmonie samensmolt tot een mooi egaal geheel van krullen en lijnen. In een vlotte beweging had hij zijn handtekening gezet zoals hij al zo vele keren had gedaan, steeds met zijn pen, een andere weigerde hij pertinent te gebruiken. Ze had het hem al zo vaak zien doen, maar nooit zoals vandaag. Op deze bijzondere dag, deed het haar hart sneller slaan.
It's all about words 